توصیف بهشت

توصیف بهشت

از زبان امام علی علیه السلام :

اگر خیالی از بهشت را چنانکه وصف شده تصور کنی، از هر چه در دنیاستدلسرد می شوی؛

اگر چه همه زیبا و پر جاذبه باشند و

بر سر آرزوها و امیال نفسانی خود نسبت به لذت ها و مناظر زیبای جهان پا می گذاری.

اگر درباره درختان بهشتی اندیشه کنی

که چگونه شاخه های آن ها با وزش نسیم می رقصند و

ریشه هاشان در توده های مشک پنهانند، بر کنار رودهای زلال و خوشه هایی از گوهرهای آبدار و میوه های

گوناگونی که از هر طرف جلوه می کنند، غرق حیرت می شوی. شاخه های پر میوه

بدون زحمت در دسترس تو قرار می گیرند تا هر چه خواهی بر چینی.

مهمانداران بهشت و خدمتگزاران آن لحظه ای از آن کاخ ها و

ساکنانشان غفلت نکرده و مدام با طعامهای لذیذ و نوشیدنی های گوارا پذیرایی می کنند.

ساکنان آن دیار، مورد تکریم خداوند بوده از هر گونه دگرگونی و انتقال در امانند.

اگر تو دل را به آن مناظر زیبا متوجه کنی،

از دل و جان در اشتیاق آن سامان خواهی بود؛

و چون مرگ و قبر در و دروازه آن دیارند، آرزو خواهی کرد که از همین جا تو را بردارند و به گور سپارند.

نهج البلاغه، خ 165، بند 7