آخرین مطالب
امکانات وب
امام محمد باقر (علیه السلام) حکایت فرماید در یکى از مسافرت هایی که پدرش امام سجاد (علیه السلام) به مکه معظمه داشت، زنى را از خانواده اى که سر و صدا و بضاعتى نداشت خواستگارى کرد و بعد از آن، او را براى خود تزویج نمود.
یکى از همراهان حضرت، به محض اطلاع از این امر، بسیار ناراحت شد که چرا حضرت چنین زن بى بضاعتى را انتخاب نموده است و شروع به تحقیق و تفحص کرد تا بداند که این زن کیست و از چه خانواده اى بوده است.
چون به این نتیجه رسید که زن از خانواده اى گمنام و بى بضاعت است، فورا به محضر امام سجاد (علیه السلام) آمد و پس از اظهار ارادت، عرضه داشت
یا بن رسول الله، من فداى شما گردم، این چه کارى بود که کردى؟
چرا با چنین زن بى بضاعتى، از چنین خانواده اى ازدواج نموده اى که هیچ شهرتى و ثروتى ندارند و حتى براى مردم نیز این امر، بسیار مسأله انگیز شده است. (چون جو عمومى آن زمان بر این بود که همسر باید از خانواده اى انتخاب شود که اهل ثروت و مقام و شهرت باشد و خانواده هاى بى بضاعت و آرام را کسى به سراغشان نمى رفت و احتمالا امام سجاد (علیه السلام) با این حرکت، نوعى مبارزه فرهنگى و اجتماعى انجام داده است)
امام سجاد (علیه السلام) فرمود من گمان مى کردم که تو شخصى خوش فکر و نیک سیرت هستى.
خداوند متعال به وسیله دین مبین اسلام، تمام این افکار خرافى و بى محتوا را محکوم و باطل گردانده و این نوع سرزنش ها و خیالات را ناپسند و زشت شمرده است.
آنچه در انتخاب همسر براى ازدواج و زندگى مهم است، ایمان و تقوا و پاکدامنى و قناعت مى باشد و آنچه که امروز مردم به آن مى اندیشند، افکار جاهلیت است و ارزشى نخواهد داشت.
بنابراین ملاک در شخصیت زن، ثروت، شهرت، مقام، تشکیلات زندگى، زیبایى و ... نیست؛
بلکه آنچه که به انسان ارزش مى بخشد و او را قابل شراکت و هم زیستى مى گرداند، ایمان به خدا و شعور انسانى و معنوی اش مى باشد.
منبع: الزهد، حسین بن سعید کوفى اهوازى، صفحه ۵۹
وبلاگ و کانال عشق فقط خدا
برچسب : نویسنده : edeniza بازدید : 139